Leidt ZIG naar waar het om draait of ZIG-zaggen we om de essentie heen? 

Afgelopen week heb ik me mogen buigen over de ZIG en de IGO. De Zorgstandaard Integrale Geboortezorg en de Integrale Geboortezorg Organisatie. In verschillende settings mocht ik mijn mening vormen en geven. Dit weekend reflecteerde ik op wat hier gaande is, verbazing overheerst. Wat heeft de ZIG en de IGO te maken met compassie en respect? Of ZIG-zaggen we juist zo om compassie heen? Werkt de IGO compassie bevorderend, of juist niet? Weet jij het? In deze blog deel ik mijn overdenkingen met je.

De Geboortebeweging biedt zwartboek aan

Vandaag, 22 feburari biedt de stichting Geboortebeweging een zwartboek aan in Den Haag. Dit zwartboek is gemaakt naar aanleiding van de Facebook actie #genoeggezwegen, waarmee de stichting eind 2016 aandacht vroeg voor mensen- en patiëntenrechten in de geboortezorg.

Eerder blogde ik over wat het mij deed om de berichten van #genoeggezwegen te lezen. De vrouwen die hun bijdragen gaven voor deze acties hebben allen respectvolle en compassievolle zorg gemist. Het bracht bij mij het vuur van verlangen tot grote hoogte. Het verlangen naar compassievolle geboortezorg. 

Afgelopen week gaf ik Mira Westland, bestuursvoorzitter van Stichting Geboortebeweging, het boek ‘The roar behind the silence’. Dit boek is een inspiratiebron voor compassievolle zorg. Ik tour door Nederland om gesprekken te voeren om hiervoor aandacht te vragen. Ik geef dit boek dan cadeau als dank voor de ontmoeting en het gesprek. Ik was heel blij om bij Mira te mogen zijn en haar dit boek cadeau te doen. Het maakt indruk op mij hoe zij zich belangeloos inzet om vrouwen te attenderen op hun rechten, te stimuleren om eigen gezondheidskeuzes te maken.

De IGO en ZIG

Ook met Mira sprak ik over de IGO en de ZIG, die een antwoord proberen aan te reiken op wat er staat in het rapport ‘Een Goed begin’. Dit rapport concludeert dat het in Nederland beter kan. Dat we kansen laten liggen in de geboortezorg. Die kansen kunnen we pakken! Hoe? Door 1) de zwangere centraal te stellen en 2) beter samen te werken, tussen zorgprofessionals onderling en tussen zorgprofessionals en zwangeren.

Oké, de zwangere centraal

En dan lees ik toch vooral een ZIG die gaat over welke zorg aangeboden wordt en door wie. Aanbod gerichte zorg. Mira formuleert het zo: ‘Het document beschrijft het zorgaanbod, maar is niet aan de zwangere om te bepalen of ze dat wil accepteren of niet?  Zorg is alleen goed voor haar, als ze dat zelf ook vindt. Een zorgverlener kan aanbieden en advies geven, maar wat goede zorg is, kan alleen de zwangere bepalen. Wat er nodig is, is informatie om de zwangere te helpen met het verkennen wat haar zorgvraag is. Haar te informeren en handvatten te bieden hoe ze zorgkeuzes kan maken.’ Dat ben ik roerend met haar eens. Dit is ook voor mij de drijfveer om de e-learning te maken en deze gratis aan te blijven bieden. Daarin wordt dus niets voor niets het handvat ‘BRAINS’ besproken. Zie hier onder hoe BRAINS kan werken als handvat bij het onderzoeken van je zorgvraag en welke keus daarbij hoort die passend is voor jou als cliënt. 

En hoe biedt IGO een antwoord?

De Integrale geboortezorg organisatie is de nieuwe vorm waarnaar de minister de geboortezorg stimuleert te gaan. Verschillende organisatie-modellen heb ik de revue zien passeren. Soms bekruipt bij mij het gevoel dat we een structuur oplossing creëren om een cultuurprobleem op te lossen….

Hoezo cultuurprobleem?

Ik sprak tijdens een van de bijeenkomsten deze week een studente verloskunde. Ik vroeg haar naar haar kijk op al die informatie over organisatiemodellen? Ze zei ‘ik liep stage in ziekenhuis X, en daar werkte men samen in een fijne sfeer, we spraken elkaar aan met de voornaam. Nu loop ik stage in een ander gebied van Nederland, in ziekenhuis Y en daar heerst een totaal andere sfeer. Daar spreekt men elkaar niet met de voornaam aan, het is veel afstandelijker.’ En dit is volgens mij een uitingsvorm van hoe een cultuur kan verschillen. In een cultuur waar er onderlinge compassie is en er samengewerkt wordt vanuit vertrouwen, kan er gewoonweg beter ‘gebaard’ worden. Alles wat je te creëren hebt gaat gewoon beter als je dat vanuit compassievolle samenwerking vanuit vertrouwen mag doen.

Compassievolle zorg

Compassievolle zorg, het gaat om samenwerken vanuit compassie voor elkaar. Daardoor groeit onderling vertrouwen. En dat is de basis waar vanuit gecreëerd en gebaard kan worden. Doe je mee?

Voor nu dankjewel voor je betrokkenheid en steun voor hetbuikencollectief.nl. En mocht je vragen hebben, suggesties of opmerkingen. Ik hoor ze graag!